در این مقاله در رابطه با هنر قلمکار و همینطور تاریخچه این هنر میخوانید، با ما، نوررنگ همراه باشید.
هنر قلمكار از پيشه‌های كهن و قديمي ايران است كه قرن ها در اوج شهرت بوده . و شهر اصفهان يكی از مهمترين مراكز اين هنر است كه هنرمندانش از دير باز با آن آشنا بوده اند.
قلمکار به همراه نقاشی روی پارچه از دوره مغولها در ايران مرسوم شد و در دوره صفويه گسترش يافت. در حقيقت می توان گفت دوره پر رونق اين صنعت از زمان صفويه شروع و به اواسط عصر قاجاريه ختم گرديد.
در زمان صفويه بيشتر لباس های مردانه و زنانه از پارچه‌های قلمكار تهيه می شد که اين پارچه‌ها در آن زمان شهرت فراوان داشتند.
يك نوع قلمكار با طرح و نقش خاص خود به نام دلگه جهت لباس مردانه و زنانه تهيه می شد.
و از ديگر انواع قديمی قلمكار می توان خمرهای زريا ،اكليلی، جيگرنات قرمز و جيگرنات بنفش را نام برد.
تلاش پيگير صنعتگران قلمكار ساز و استقبالی كه از آن می شد موجب ازدياد تقاضا براي اين‌گونه پارچه‌های نقش دار شد و چون عرضه محدود بود، صنعتگران را به چاره اندیشی و پيدا كردن راه حل جهت عرضه بيشتر با همان كيفيت هنری واداشت که چاره را در ایجاد نقوش مورد نظر بر روی قالب و انتقال قالب‌های مذکور روی پارچه دانستند.
هنرمندان در آغاز تنها از یک یا چند قالب استفاده می‌کردند و بقیه را با دست می‌کشیدند ولی پس از چندی با طراحی روی کاغذ و انتقال این طرح‌ها بر روی قالب و حکاکی و قالب تراشی، استادکاران فن توانستند به طور کلی محصولات قلمکار را به وسیله قالب زنی تولید کنند.
محصولاتی که امروزه از پارچه قلمکار تهیه می‌شود عبارتند از: لباس، سجاده، سفره، رولحافی، پرده، مجمعه پوش، بقچه، سوزنی، حمام،قطیفه، کتیبه، کلاه، قبا، شلیته، روکش‌صندلی، رومیزی، روتختی، دستمال، زیر لباسی، سربخاری ، کیف ، دامن، کفش زنانه و همچنین دیگر مواردی که برای استفاده در دکوراسیون هستند.